Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...


___________________________________________________________________
___________________________________________________________________

Μόνο την αλήθεια Μέρος 1
θεατρικό των Βασίλη Μαυρογεωργίου & Μαρίας Φιλίνη
Θέατρο Νέου Κόσμου 11/04/2008
Την Παρασκευή με προτροπή του φίλου Αντώνη κατευθύνθηκα στο γνωστό και αγαπημένο Θέατρο του Νέου Κόσμου για μία παράσταση ενός σύγχρονου ελληνικού θεατρικού έργου το "Μόνο την Αλήθεια Μέρος 1" (υποθέτω το μέρος 2 θα το δούμε του χρόνου αφού η θεατρική σεζόν τελειώνει σε λίγες μέρες).
Το έργο είναι ένα φανταστικό παραμύθι "για την ιστορία του μεγαλύτερου Μάγου που έζησε ποτέ" όπως μας ενημερώνει στην αρχή του έργου η αφηγήτρια.
Το έργο κινείται στο γνωστό τα τελευταία χρόνια μοτίβο που θέλει τους ηθοποιούς να ερμηνεύουν επί σκηνής περισσότερους του ενός ρόλους. Όμως κάθε ομοιότητα με ό,τι είδα φέτος σταματάει εκεί. Με εξέπληξε η ομορφιά του κειμένου, η ερμηνεία των παιδιών αλλά και η καταπληκτική σκηνοθεσία και φωτισμοί. (στη φωτό δίπλα πατήστε για τους συντελεστές)
Όλα τα παραπάνω δημιουργούσαν ένα υπέροχο αποτέλεσμα ταξιδεύοντάς μας σε ένα μαγικό κόσμο και αποδεικνύοντας πως όταν υπάρχει αγάπη και ταλέντο μπορείς να κάνεις αριστουργήματα με ελάχιστα μέσα.
Έφυγα ευτυχισμένος από το θέατρο μετά το τέλος της παράστασης και αυτό μου αρκεί. Αντώνη μου σε ευχαριστώ πολύ για τον κόσμο του θεάτρου στον οποίο με έχεις εισάγει τα τελευταία χρόνια. Είσαι θησαυρός. Για πληροφορίες για το έργο και σχόλια θεατών σας παραπέμπω στην σελίδα του Αθηνοράματος. Όσοι προλαβαίνετε μέχρι την Κυριακή να το δείτε μην το χάσετε.
____________________________________________________________________

Την Κυριακή 13/04/2008, σειρά είχε η Πειραματική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την παρουσίαση 3 μονόπρακτων έργων την οποία παρακολούθησα με τους εκλεκτούς φίλους parsifal και djimDjim, το συνθέτη Χαράλαμπο Γώγιο και την παρέα του που γνώρισα εκεί.

Ένα Σώμα (Όπερα βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Καμίλλο Μπόιτο, 2007)
Μουσική: Χ
αράλαμπος Γώγιος
Ποιητικό κείμενο: Γιάννης Φίλιας, Χαράλα
μπος Γώγιος









Χορεύουμε...
(Μονόπρακτη όπερα σε πέντε εικόνες, 2007)
Μουσική: Γιώργος Βασιλαντωνάκης
Ποιητικό κείμενο: Κλαίρη Λιονάκη

























Ο Τσάρος φωτογραφίζεται
(Μονόπρακτη κωμική όπερα, 1928)

Μουσική: Κούρτ Βάιλ
Ποιητικό κείμενο Γκαίορκ Κάιζερ























Εδώ τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά όπως πρίν. Οι δύο πρώτες όπερες ατύχησαν σε αυτό τους το ανέβασμα από μετριότατες ερμηνείες, κάκιστα σκηνικά (η φτήνια και η προχειρότητα σε όλο τους το μεγαλείο), χωρίς έμπνευση σκηνοθεσία και μουσική διεύθυνση εκτός τέμπο με αποτέλεσμα τα έργα να διπλασιαστούν σχεδόν σε διάρκεια από την κανονική τους.
Κοινώς κατά την ταπεινή και ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου άποψη τα έργα αν και παρουσίαζαν εξαιρετικό ενδιαφέρον σε επίπεδο μουσικό και κειμένου "χαντακώθηκαν" από αυτή την παραγωγή. Κάποιοι ίσως πρέπει να καταλάβουν πως πειραματισμός στην τέχνη δεν σημαίνει προχειρότητα και φτήνια, αλλά εξερεύνηση πεδίων και πτυχών πέρα από τα εύληπτα ακούσματα/θεάματα κλπ που αφορούν το ευρύτερο κοινό.
Το απροκάλυπτο γέλιο αρκετών εκ των θεατών και ο βαθύς ύπνος στον οποίο βυθίστηκε ο Κ. (όσοι ξέρουν απο Λυρική καταλαβαίνουν σε ποιόν αναφέρομαι) είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε ένα τέτοιας προχειρότητας θέαμα (μεταξύ μας ο Κ. είναι ικανός να κοιμηθεί και στην Traviata διότι δεν το κατέχει το άθλημα αυτό είναι δεδομένο). Το μόνο που έχω να ευχηθώ, είναι τα έργα να τύχουν της ορθής παρουσίασης κάποια στιγμή, ώστε να έχει και πραγματικό ρόλο η ύπαρξη μιας Πειραματικής Λυρικής Σκηνής.
Όσο για την όπερα "Ο Τσάρος φωτογραφίζεται" εκεί τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα. Αρκετά καλοί οι συντελεστές (να μην αναφέρομαι τώρα σε κάθε κατηγορία ξεχωριστά) πλην της διεύθυνσης της ορχήστρας που παρουσίαζε το ίδιο πρόβλημα με αποτέλεσμα η όπερα από 40 λεπτά να διαρκέσει πάνω από ώρα, άξιζαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού στο τέλος, και έσωσαν κάπως την όλη βραδιά. Μου δόθηκε δε, η εντύπωση πως όλες οι δυνάμεις της Πειραματικής αφιερώθηκαν στην όπερα του Κουρτ Βαίλ με αποτέλεσμα να "ξεπετάξουν" τα έργα των νέων συνθετών. Τι να πώ βρε παιδιά, καλύτερα ένα έργο και καλό παρά 3 και μίζερα αν δεν γίνεται να κάνετε 3 καλά που είναι και το επιθυμητό.
Μόνο την αλήθεια Μέρος 1
θεατρικό των Βασίλη Μαυρογεωργίου & Μαρίας Φιλίνη
Θέατρο Νέου Κόσμου 11/04/2008
Την Παρασκευή με προτροπή του φίλου Αντώνη κατευθύνθηκα στο γνωστό και αγαπημένο Θέατρο του Νέου Κόσμου για μία παράσταση ενός σύγχρονου ελληνικού θεατρικού έργου το "Μόνο την Αλήθεια Μέρος 1" (υποθέτω το μέρος 2 θα το δούμε του χρόνου αφού η θεατρική σεζόν τελειώνει σε λίγες μέρες).
Το έργο είναι ένα φανταστικό παραμύθι "για την ιστορία του μεγαλύτερου Μάγου που έζησε ποτέ" όπως μας ενημερώνει στην αρχή του έργου η αφηγήτρια.
Το έργο κινείται στο γνωστό τα τελευταία χρόνια μοτίβο που θέλει τους ηθοποιούς να ερμηνεύουν επί σκηνής περισσότερους του ενός ρόλους. Όμως κάθε ομοιότητα με ό,τι είδα φέτος σταματάει εκεί. Με εξέπληξε η ομορφιά του κειμένου, η ερμηνεία των παιδιών αλλά και η καταπληκτική σκηνοθεσία και φωτισμοί. (στη φωτό δίπλα πατήστε για τους συντελεστές)
Όλα τα παραπάνω δημιουργούσαν ένα υπέροχο αποτέλεσμα ταξιδεύοντάς μας σε ένα μαγικό κόσμο και αποδεικνύοντας πως όταν υπάρχει αγάπη και ταλέντο μπορείς να κάνεις αριστουργήματα με ελάχιστα μέσα.
Έφυγα ευτυχισμένος από το θέατρο μετά το τέλος της παράστασης και αυτό μου αρκεί. Αντώνη μου σε ευχαριστώ πολύ για τον κόσμο του θεάτρου στον οποίο με έχεις εισάγει τα τελευταία χρόνια. Είσαι θησαυρός. Για πληροφορίες για το έργο και σχόλια θεατών σας παραπέμπω στην σελίδα του Αθηνοράματος. Όσοι προλαβαίνετε μέχρι την Κυριακή να το δείτε μην το χάσετε.
____________________________________________________________________

Την Κυριακή 13/04/2008, σειρά είχε η Πειραματική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την παρουσίαση 3 μονόπρακτων έργων την οποία παρακολούθησα με τους εκλεκτούς φίλους parsifal και djimDjim, το συνθέτη Χαράλαμπο Γώγιο και την παρέα του που γνώρισα εκεί.

Ένα Σώμα (Όπερα βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Καμίλλο Μπόιτο, 2007)
Μουσική: Χ
αράλαμπος Γώγιος
Ποιητικό κείμενο: Γιάννης Φίλιας, Χαράλα
μπος Γώγιος









Χορεύουμε...
(Μονόπρακτη όπερα σε πέντε εικόνες, 2007)
Μουσική: Γιώργος Βασιλαντωνάκης
Ποιητικό κείμενο: Κλαίρη Λιονάκη
























Ο Τσάρος φωτογραφίζεται
(Μονόπρακτη κωμική όπερα, 1928)

Μουσική: Κούρτ Βάιλ
Ποιητικό κείμενο Γκαίορκ Κάιζερ



















Εδώ τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά όπως πρίν. Οι δύο πρώτες όπερες ατύχησαν σε αυτό τους το ανέβασμα από μετριότατες ερμηνείες, κάκιστα σκηνικά (η φτήνια και η προχειρότητα σε όλο τους το μεγαλείο), χωρίς έμπνευση σκηνοθεσία και μουσική διεύθυνση εκτός τέμπο με αποτέλεσμα τα έργα να διπλασιαστούν σχεδόν σε διάρκεια από την κανονική τους.
Κοινώς κατά την ταπεινή και ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου άποψη τα έργα αν και παρουσίαζαν εξαιρετικό ενδιαφέρον σε επίπεδο μουσικό και κειμένου "χαντακώθηκαν" από αυτή την παραγωγή. Κάποιοι ίσως πρέπει να καταλάβουν πως πειραματισμός στην τέχνη δεν σημαίνει προχειρότητα και φτήνια, αλλά εξερεύνηση πεδίων και πτυχών πέρα από τα εύληπτα ακούσματα/θεάματα κλπ που αφορούν το ευρύτερο κοινό.
Το απροκάλυπτο γέλιο αρκετών εκ των θεατών και ο βαθύς ύπνος στον οποίο βυθίστηκε ο Κ. (όσοι ξέρουν απο Λυρική καταλαβαίνουν σε ποιόν αναφέρομαι) είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε ένα τέτοιας προχειρότητας θέαμα (μεταξύ μας ο Κ. είναι ικανός να κοιμηθεί και στην Traviata διότι δεν το κατέχει το άθλημα αυτό είναι δεδομένο). Το μόνο που έχω να ευχηθώ, είναι τα έργα να τύχουν της ορθής παρουσίασης κάποια στιγμή, ώστε να έχει και πραγματικό ρόλο η ύπαρξη μιας Πειραματικής Λυρικής Σκηνής.
Όσο για την όπερα "Ο Τσάρος φωτογραφίζεται" εκεί τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα. Αρκετά καλοί οι συντελεστές (να μην αναφέρομαι τώρα σε κάθε κατηγορία ξεχωριστά) πλην της διεύθυνσης της ορχήστρας που παρουσίαζε το ίδιο πρόβλημα με αποτέλεσμα η όπερα από 40 λεπτά να διαρκέσει πάνω από ώρα, άξιζαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού στο τέλος, και έσωσαν κάπως την όλη βραδιά. Μου δόθηκε δε, η εντύπωση πως όλες οι δυνάμεις της Πειραματικής αφιερώθηκαν στην όπερα του Κουρτ Βαίλ με αποτέλεσμα να "ξεπετάξουν" τα έργα των νέων συνθετών. Τι να πώ βρε παιδιά, καλύτερα ένα έργο και καλό παρά 3 και μίζερα αν δεν γίνεται να κάνετε 3 καλά που είναι και το επιθυμητό.

ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ

Related Posts with Thumbnails